23 oktober 2017: Mogen we even voorstellen, dit is Flerik van Veen hier op de foto boven in de mast van Cinderella IV. Dit is slechts één voorbeeld van de vele opdrachten, die deze talentvolle engineer heeft uitgevoerd in de 9 jaar dat hij bij Piet Brouwer elektrotechniek werkzaam is. Zijn werk heeft hem zelfs tot in Zuid-Afrika gebracht en hij werkt geregeld op ’s werelds mooiste superjachten in Palma.
Het fijnste van het werken voor Piet Brouwer Elektrotechniek is dat je nooit van te voren weet wat de dag zal brengen. Het komt voor dat ik ’s middags te horen krijg, dat ik de volgende dag naar Mallorca moet vliegen om op een superjacht te werken.
Het klinkt wellicht als de wereld van glitter & glamour (zeker met het weer wat we dit jaar in Nederland hebben gehad!) maar er zijn ook gewoon routine dagen. Zo werk ik deze week bijvoorbeeld aan een 30 jaar oud vissersschip, waar we tot onze ellebogen in de rommel zitten, omdat we te maken hebben met bijzonder oude onderdelen.
Soms weet je precies wat het probleem is en hoe je het moet oplossen, maar moet je de halve wereld over reizen om het te realiseren. Niet lang geleden bijvoorbeeld, moest ik naar Zuid-Afrika vliegen voor een reparatie van 2 uur aan de kraan van een vrachtschip. En de volgende keer weet je pas wat je moet doen als je bent aangekomen en hebt rondgekeken. En als het probleem onbekend of onverwacht is, dan ga je aan de slag en lost het op. Wat ik leuk vind aan dit werk is dat we de zaken voor elkaar krijgen. Piet Brouwer elektrotechniek is erg flexibel en efficiënt – klanten weten dat ze op ons kunnen rekenen om de klus te klaren ongeacht waar en wanneer dan ook.
Op deze foto zie je mij boven in de mast van de 39 meter zeiljacht Cinderella IV. Ik werkte aan de elektrische systemen van de antenne, toen ze enkele jaren geleden bij Vitters Shipyard werd gebouwd. Deze mooie dame is één van de grootste zeiljachten waar ik ooit aan gewerkt heb. Ik was in het begin een beetje bang en de adrenaline gierde door mijn lijf, ik maakte mij zorgen dat ik iets op het hagelnieuwe teak dek of op de beglazing zou laten vallen. Maar na 10 minuten kreeg ik het echt naar mijn zin. Je ziet de wereld niet zo vaak vanaf zo’n bijzondere uitkijkpost. En natuurlijk heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om enkele foto’s te maken!